ஆங்கிலம் இனி நம்
அன்னியமொழியில்லை!
எந்த மொழியும் பேசுவது எளிதுதான். ஆனால் இந்தியாவில்
இங்கிலீஷ் மொழியை எழுதத் கற்றுக் கொடுத்த அளவுக்கு பேசச் சொல்லித் தரவில்லை.
ஏனென்றால் இங்கு அந்த பேச்சு நடை தெரிந்த ஆசிரியர்கள் குறைவே. அதிலும் கிராமப்புறங்களில்
பள்ளிக்கூடங்கள் வரை உள்ள ஆசிரியர்கள் இந்தக் கலை கைவராமலேயே ஆங்கிலப் பாடங்களை
நடத்திக் கொண்டிருக்கின்றனர். அரசும் எந்த அக்கறையும் எடுக்கவில்லை. எந்த
மொழியையும் அந்த மொழியைத் தாய்மொழியாக் கொண்டவர் பாடம் சொல்லிக் கொடுத்தால்
எளிதில் புரியும்.
இந்தியாவின் முன்னால்
பிரதம மந்திரியான ஜவஹர்லால் நேருவிடம், நீங்கள் எப்படி ஆங்கிலத்தை
இவ்வளவு எளியையாகப் பேசுகிறீர்கள் என்று கேட்டபோது, 'நான்
சிறுவயது முதலே ஆங்கிலப்பள்ளிக் கூடத்தில், ஆங்கில மொழி
வழியாகவே கல்வியைக் கற்றேன்; அத்துடன் அது எனது தாய்மொழியைப்
போலாகி, நான் பேசவதற்கு முன் ஏற்படும் எனது சிந்தனையும் அதே
ஆங்கிலத்திலேயே ஏற்படுகிறது' என்று கூறி உள்ளார். உண்மைதான்.
இளம்வயதில் எந்த மொழிப் பயிற்சி அதிகம் உள்ளதோ, அதே
மொழியில்தான் சிந்தனையும் இருக்கும். பொதுவாக எல்லோருக்கும் அவரவர் தாய் மொழியிலேயே
சிந்தனை இருக்கும்.
ஒரு மொழியை சரளமாகப்
பேசத் தெரிந்தால்தான் அந்த மொழியிலேயே நம் கருத்தை, எண்ணத்தை சொல்ல
முடியும். இல்லையென்றால், நாம் இரண்டு வேலை பார்க்க
வேண்டும். சிந்தனையை தமிழில் நமது மூளை சிந்திக்கும்; பின்னர்
அது அதை மொழிபெயர்க்கும். அப்போது நிறைய தடுமாற்றம் அடையும். பின்னர் ஒருவழியாக
ஒரளவுக்கு மொழிபெயர்த்த ஆங்கிலத்தை நமக்கு
அனுப்பி வைக்கும். அது வாய்க்கு வரும்போது, வாய் அந்த
மொழிவளத்தை சொல்லத் தெரியாமல் தடுமாறும்.
இப்படித்தான் பலபேரின் வாழ்க்கை ஒடிக் கொண்டிருக்கிறது. ஒருசிலர் பேச்சுமொழியை
எங்கோ கற்று, அல்லது பிறருடன் பழகி அறிந்து, நன்றாகப் பேசி வருகிறார்கள். பல உயர்பதவி அதிகாரிகள் கூட இதற்கு
விதிவிலக்கல்ல! டாக்டர்கள், என்ஜினியர்கள், வக்கீல்கள், நீதிபதிகள், கம்யூட்டர்
வல்லுனர்கள், அரசின் உயர் அதிகாரிகள் இவர்களில் பலருக்கு இந்தச் சிக்கல் உள்ளது.
ஏதோ அவரவர் தொழில்சார்ந்த மொழிவார்த்தைகளைக் கொண்டு சமாளித்துக்
கொண்டிருக்கிறார்கள். எல்லோருமே அறிவானவர்கள்தான், ஆனால்
மொழி ஆளுமை இல்லை; பேச்சு வரமாட்டேன் என்கிறது; அவர்
என்னசெய்வார்; இந்தக் குறையைத் தீர்க்கத்தான் பல நிறுவனங்கள்
'ஆங்கிலம் கற்றுத் தருகிறோம்' என்று
சொல்லி மறுபடியும் தமிழிலிருந்தே ஆரம்பிக்கிறார்கள்.
தமிழன், Passenger என்ற சொல்லை சரியாக உச்சரிக்க மாட்டான். பேசன்சர் என்றுதான் சொல்வான். அவனுக்கு பெ(எ)சன்சர்
என்று சொல்லித் தரவில்லை. பெ-க்கு பே-என்று அதிக அழுத்தம் கொடுப்பான்.
அதுபோல,
மலையாளிக்கு College, Coffee, இவைகளை கோலேஜ், கோப்பி என்ற ஊர்முழுக்க சொல்லிக் கொடுத்து (கெடுத்து) வைத்திருக்கின்றனர்.
இதுபோல,
தெலுங்கர்கள் , Girl க்(ஏ)ல் என்பதை கர்ர்ல் என்றே சொல்வார். ஆர்
எழுத்தை அவ்வளவு நீளமாக அழுத்துவார்கள்.
மும்பாய்
மராட்டிகள் Education என்பதை எடுகேஷன் என்று வேறு ஒரு உச்சரிப்பு முறையில் சொல்வர். கிட்டத்தட்ட
எல்லா -tion ஒட்டு
வார்த்தைகளையும் -shun என்றே உச்சரிப்பர்.
ஆக இந்தியாவில்
ஆங்கிலம் அயல்மொழியாக இருந்தாலும், அதுவே கிட்டத்தட்ட இணைப்பு
மொழி . தொடர்புமொழி. இதை இனி இந்தியாவை விட்டு விரட்ட முடியாது. ஒருவேளை அது மற்ற
மாநில மொழிகளை பேச்சு மொழியாக/வீட்டுமொழியாக மட்டுமே ஆக்கிவிடும் காலம்
வெகுதொலைவில் இல்லை. ஆங்கிலம் உலகத் தொடர்பு மொழியாகும் என்றே சிந்தனையாளர்கள் கருதுகின்றனர்.
ஆங்கிலம் தொடர்பு
மொழியாக தொடருமானால்,
அதை நாம் நமது பேச்சு மொழியாக ஆக்கிக் கொள்ள வேண்டும். நமக்கு பிரிகேஜி-யிலிருந்து ஏ,பி,சி,டி யை மட்டுமே சத்தமாகச் சொல்லித் தருகின்றனர்.
அடுத்து, வார்த்தைகளை உச்சரிக்க சொல்லித் தருகிறன்றனர். அத்துடன் பள்ளிக்கூடம் தன்
வேலையை முடித்துக் கொண்டு, மனப்பாடம் செய்யவும், ட்யூஷன் படிக்கவும் விட்டுவிடுகிறது. இதில், ஆரம்பத்திலிருந்தே ஆங்கில
மொழிவழியில் இவ்வாறு படித்து தேறியவர்கள் ஒருவாறு வேலைக்கு போகலாம்.
மேல்படிப்புக்கும் போகலாம். ஆனால் அவர்களால் தனியாக ஒரு தொடர் பேச்சை ஆங்கிலத்தில்
ஆரம்பிக்க முடியாது. கட்டுரை எழுதுவார்கள்; அது யோசித்து
செய்வது. தானாகவே வரவேண்டிய பேச்சு, வராது. இதற்கு சிலர் தனி பயிற்சி
வகுப்புகளுக்கு போய் தன்னை தயார் படுத்திக் கொள்கிறார்கள், தேவை
இருப்பவர்கள். மற்றவர்கள் அதே நிலையில் தான் உள்ளனர்.
ஆங்கிலத்தில்
எழுத்து மொழி வேறு,
பேச்சு மொழி வேறு:
ஆங்கிலத்தில் எழுத 26
எழுத்துக்கள் போதும். ஆனால் பேசுவதற்கு மொத்தம் குறைந்த பட்சம் 40 உச்சரிப்புகள்
தேவை. தமிழில் உயிர் எழுத்துக்கள் 12ம் மெய் எழுத்துக்கள் 18ம் ஆக 30 எழுத்துக்கள்
உண்டு (ஆயுதத்தை விட்டுவிடுவோம்). உயிரும் மெய்யும் கலந்து உருவாக்குவது வேறு எழுத்துக்கள்.
தமிழில் 30
உச்சரிப்புகள் என்றால்,
ஆங்கிலத்தில் அது 40
உச்சரிப்புகள். இந்த 40 உச்சரிப்புகளும் தெரிந்தால் மட்டுமே ஆங்கிலம் பேச
முடியும். இந்த 40 ஆங்கில உச்சரிப்புகளில்,
15 உயிர் உச்சரிப்பும், 25 மெய் உச்சரிப்பும்
உண்டு.
40 உச்சரிப்புக்கும்
தனித்தனி எழுத்து அடையாளங்கள் உள்ளன. நல்ல
ஆங்கில அகராதியில் இது சொல்லப்பட்டிருக்கும்.
ஆங்கிலத்தில் எங்கே
15 உயிரெழுத்துக்கள் உள்ளன என்று குழம்ப வேண்டாம்.
அ,ஆ, இ,ஈ,உ,ஊ,எ,ஏ,ஐ,ஒ,ஓ,ஔ,அவ்,ஆய்,யு, என்று 15 அடையாளங்கள் உள்ளன.
அ – father, bra, ல் இது உள்ளது;
ஆ – lot, John ல் இது உள்ளது
இ – kit, lid,
ஈ – feel, fleece,,
உ – foot good, full,
ஊ- goose, fool,
எ – dress, bet, fell,
ஏ – face, made, fail,
vein,
ஐ – price, ride, file,
fine,
ஒ – goat,
ஓ – goal,
ஔ – thought,
அவ் – mouth, loud, foul,
ஆய் – choice, void, foil,
யு – cued, cute, mule,
queue,
ஆங்கிலத்தில் உள்ள
மெய் எழுத்துக்கள்;
B (buy), d (dye), th
(breathe), jd (jam), f (fan), g (bag), h (high), j (yes), k (sky), l (lie), m
(my), n (nigh), ng (sang), th (thigh), p (pie), r (rye), s (sigh), sh (shy),
tsh (china), v (vie), w (swine), hw (why), z (zoo, has), zh (pleasure, vision).
இவைகளைத் தெரிந்து
கொண்டு பழகிய பின்னர்,
வார்த்தைகளை Syllable ஆகப் பிரித்து படிக்கத்
தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
பின்னர், ஒரு
ஒரு வாக்கியத்தை மூச்சு விடாமல் (மெதுவாகத்தான்) பேசி பேசி பழக வேண்டும். ஆங்கிலம்
பேச வந்துவிடும்.
ஆங்கிலத்தின் சில
உச்சரிப்பை நுனிநாக்கில் உச்சரிக்க வேண்டும்; சில உச்சரிப்பை பாம்பு சீறுவதுபோல “ஷ்”
உச்சரிப்பில் உச்சரிக்க வேண்டும்; சிலவற்றை விசில் அடிப்பது போல “ஸ்” உச்சரிப்பில்
உச்சரிக்க வேண்டும். செந்தமிழ் மொழிக்கும் இதற்கும், உச்சரிப்பில் வெகுதூரம்.
**
It was the best of times, it was the worst of times, it
was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of
belief, it was the epoch of incredibility, it was the season of Light, it was
the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of
despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all
going direct to Heaven, we were all going direct the other way – in short, the
period was so far like the present period, that some of its noisiest authorities
insisted on its being received, for good or for evil, in the superlative degree
of comparison only.
விக்டோரியா மகாராணி காலத்தில் வாழ்ந்தவர் என்ற பெருமைக்குரியவர். அதாவது
மகாராணி விக்டோரியா வாழ்ந்த காலம் 1837 முதல் 1901 வரை; இதைத்தான் சுருக்கமாக
‘விக்டோரியா காலம்’ (Victorian
Era) என்பர். விக்டோரியா
மகாராணிக்கு முந்தைய காலத்தை ‘ஜியார்ஜியன் காலம்’ என்றும், விக்டோரியா மகாராணிக்கு
பிந்தைய காலத்தை ‘எட்வர்ட்டியன் காலம்’ என்றும் ஒரு கால அடையாளத்துக்காக
குறிப்பிட்டுக் கொள்வர்.
பூதங்கள் தோறும் நின்றாய் எனின் அல்லால்|
கட்டபொம்மு 1760ல்
ஜனவரி 3ல் பிறந்தாராம். இவர்
16 அக்டோபர் 1799ல் பிரிட்டீஸ் அரசால் தூத்துக்குடியில் உள்ள கயத்தாறு என்ற ஊரில்
ஒரு புளியமரத்தில் தூக்கிலிடப் பட்டார். இவரது வீரம் இன்றும் வெகுவாகப் பேசப்படுவது, வேறு யாருக்கும் கிடைக்காத தனிப்பெருமை!
மனிதன் மகிழ்ச்சியாக வாழவேண்டும் என்று ஆசைப்படுவதாகத்
தெரியவில்லை. மண்ணை ஆளவேண்டும் என்று வெறியுடனே இருக்கிறான். இன்றுள்ள மனிதன்
மட்டுமல்ல; இதிகாசம் ஆரம்பிக்கும் காலத்திலிருந்த மனிதனுக்கும் இந்த ஆசையே
மேலோங்கி இருந்துள்ளது. மண்ணாளும் ஆசை ஏன் வந்தது என்று தெரியவில்லை. மண்ணை ஆளுதல்
என்பது மக்களை ஆளுதல். ஒருவேளை, மனித சமுதாயத்தில் நிகரற்றவன் என்ற மமதை அவனுக்கு
தேவைப்படுகிறதோ? நிகரற்றவன் என்பதால் எதையும் அடையலாம் என்ற பேராசையா? இதிகாச
காலத்திலிருந்து இன்றுவரை அப்படியேதான் இருக்கிறான் மனிதன். உடையில் வேண்டுமானால்
மாற்றமிருக்கலாம். உணவில், வாழ்க்கைமுறையில் வேண்டுமானால் மாற்ற-மிருக்கலாம்.
மனதளவில் அவன் மாறவேயில்லை என்று அடித்துச் சொல்லலாம். 
கிரேக்க இதிகாசத்திலும்
இப்படியே. குரோனஸ்(Cronus) என்பவருக்கு பிறந்த மகன்கள் ஜீஸ்(Zeus), பொஷிடான்(Poseidon), ஹேடிஸ்(Hades) என்ற மூன்று சகோதரர்களுக்கும்,
தந்தையின் வாரிசு யார் என்று சண்டை. தந்தையை கொன்றவரே இந்த மூத்த மகன் ஜீஸ்தான்.
அப்போதும் திருவுளர் சீட்டைக் குலுக்கிப் போட்டு யாருக்கு அரச பதவி என்று
முடிவாகிறது. இதில் ஜீஸ் என்ற மூத்த மகனுக்கே வெற்றி. அதன்படி இந்த பிரபஞ்சத்தை
(மூவுலகமான இந்த பூமியும் அதன் மேலுலகான ஆகாயம், கடல் உலகம், பாதள உலகமான எமன்
உலகு) மூன்றாக பிரித்துக் கொண்டு, அதில் இந்த ஆகாயமும் பூமியும் ஜீஸ்க்கு
கிடைக்கிறது. அந்த Zeus-ஜீஸ்தான் மற்ற கடவுள்களுக்கு எல்லாம்
பெரிய கடவுள். இவர்தான் ஜூபிடர்; இடி, மின்னல்களை உருவாக்குபவர்; காளைமாடு
வேடத்தில் வந்து ஐரோப்பா என்ற அழகிய மாட்டுக்காரப் பெண்ணை கடத்திக் கொண்டுபோய்
திருமணம் செய்தவர். 2-வது சகோதர் பொஷிடானுக்கு கடல் உலகம் கிடைக்கிறது. மூன்றாவது
சகோதரர் ஹேடிஸ்க்கு எமன் உலகம் கிடைக்கிறது.
பொஷிடான்(Poseidon) 
ஹேடிஸ்(Hades). பாதள உலகின் கடவுள். ஜீஸ், பொஷிடான், ஹேடிஸ் ஆகிய மூன்று
சகோதரர்களுக்குள் சீட்டுக் குலுக்கிப் போட்டு, தந்தையின் உலகங்களைப் பங்கு
பிரிக்கும்போது, பாதாள உலகம் இவருக்கு வந்தது. இறந்தவர்கள் இந்த பாதாள உலகத்திற்கே
கொண்டு செல்லப்படுவர். கிரேக்க இதிகாசமாக இருந்தாலும், கிரேக்கர்கள் இவர் பெயரைச்
சொல்லவே மாட்டார்கள். அவ்வளவு பயம். எமன் பெயரைச் சொல்ல பயமாகத்தானே இருக்கும்!
இவர் அந்த உலகத்தின் கடவுள். இவர் மனித உயிரை நேராகப் போய் எடுக்க மாட்டார்.
அதற்கு தனியே ஆட்கள் வைத்துள்ளார். இவர் பெயரைச் சொல்லப் பயந்து இவருக்கு வேறு ஒரு
பெயரும் வைத்துள்ளனர். அந்தப் பெயர் ப்ளவ்ட்டன்(Plouton).
கிரேக்க மொழியில் ப்ளவ்ட்டன் என்றால் பணக்காரன், செல்வந்தன் என்று பெயர். (எமதர்ம
ராஜா!). இவர் பூமியின் நிலத்துக்கடியில் உள்ள விலைமதிப்புள்ள நவரத்தின கற்களை
எடுத்து வைத்துள்ளராம். இவர் பொதுவாக இவரின் பாதாள உலகை விட்டு வெளியே அவ்வளவாக
வரவே மாட்டார். இவரின் ஆயுதம் நீண்ட கொக்கி அருவாள்(pitchfork). (ஆட்டுக்கு கிளை ஒடிக்கப் பயன்படும் ஆட்டுக்காரின் கொக்கிக் கொம்பு).
இதை அசைத்தாலும் பூமியில் பூகம்பம் வருமாம். இவர்தான் இவரின் சகோதரி டிமிட்டரின்
(விவசாய தேவதையின்) மகளான பெர்செபொனி என்னும் பெண்ணை கடத்திக் கொண்டு சென்று
அவரின் பாதாள உலகில் திருமணம் செய்தவர்.
ஷாங்காய் நகரின் புதுவருட கொண்டாட்டத்தில் 36 பேர் பலியாம்.